Świat pełen jest ludzi pozytywnie zakręconych. Gdy nasze ścieżki krzyżują się z takimi pełnymi energii osobami nasze życie też staje się barwniejsze i ciekawsze. Moje życie jakby przyśpiesza, gdy poznaje kolejnych twórców, projektantów, artystów, architektów, ludzi pełnych pomysłów. Anię poznałam na kursie ceramiki, jej męża tydzień później… Mówi się, że na każdego gdzieś czeka jego druga połowa. I tak chyba było z tą niesamowitą parą.

Ania Wróblewska-Johnson jest architektem krajobrazu po warszawskim SGGW. Jak sama mówi pracowała w wielu miejscach w kraju i za granicą i w kilku zawodach – wciąż poszukując własnego miejsca… Najpierw, jako projektant, a po kilku latach również, jako instruktor zajęć o architekturze w Młodzieżowym Domu Kultury, w szkołach (m.in. w polskiej szkole w Glasgow), jako publicystka w magazynach branżowych. Każde z tych doświadczeń dało jej inne spojrzenie na proces projektowy i na użytkownika przestrzeni. Ania jest również autorką sztuki teatralnej „Baśń o Butelkowym Królu”, do której muzykę napisał Mikołaj Hertel i współautorką pierwszego polskiego programu edukacji architektonicznej dla gimnazjum zatwierdzonego przez MEN w 2005 roku, pt. „Dialog z otoczeniem”.
Gary Johnson – urodzony w Nowym Jorku, zamieszkały przez większość życia w Szkocji architekt, wykładowca na Universytecie Strathclyde w Glasgow, obecnie także na Gdańskiej Politechnice. Jeszcze, jako student architektury wygrał konkurs na projekt – rekonstrukcję ogrodu St Nicholas Garden przy najstarszym domu w Glasgow Provand’s Lordship. Obecnie jest on ważnym przystankiem na turystycznej mapie Glasgow. Gary pracował w wielu znanych pracowniach architektonicznych, aż w 2002 roku związał się z biurem Gareth Hoskins Architects – utytułowanej pracowni, która za swoje projekty zdobyła wiele nagród. Na swoim koncie ma wiele publikacji, uczestniczył w kilkudziesięciu konferencjach, programach i wykładach dotyczących architektury. Zdobył też kilkanaście nagród, w tym w 2008 roku otrzymał dwie nagrody od Scottish Design Awards za pawilon szkocki w Wenecji. W 2013 roku została zaakceptowana jego wizja Młodego Miasta Gdańsk. Projektu rewitalizacji terenów postoczniowych tego miasta. Oprócz tego, że jest czynnym architektem i wykładowcą bierze też udział w wielu międzynarodowych projektach dotyczących edukacji dzieci i młodzieży.
Ania i Gary po raz pierwszy poznali się w Helsinkach w 2005 roku, na seminarium – konferencji zorganizowanej przez PLAYCE (międzynarodowe stowarzyszenie popularyzujące edukację architektoniczną dzieci, młodzieży, nie-architektów) w domu eksperymentalnym Alvara Aalto. W roku 2006 ponownie ich drogi spotkały się. Tym razem z inicjatywy grupy polskich członków PLAYCE i Stowarzyszenia Akademia Łucznica w małej podwarszawskiej wsi. Od tego czasu są razem.
W następnych latach organizowali wspólnie kolejne warsztaty – „Podróże w zapomnianym krajobrazie”, Stop: Osieck”. Potem – dzięki pomocy British Council dzieci z Osiecka pojechały do Szkocji.

Od października 2013 prowadzimy Fundację Architektura Plus – mówi Ania, popularyzujemy działania związane z architekturą, architekturą krajobrazu, designem, sztuką użytkową i dialogiem społecznym, w kraju i za granicą. Od listopada w ramach działania Fundacji prowadzimy zajęcia dla dzieci, młodzieży i dorosłych w lokalnej tuBazie w Parku Kolibki; w miejscu stworzonym dla artystów alternatywnych, gdzie mieszają się innowacyjne rozwiązania, wizje twórcze, gdzie można testować różne pomysły. Marzymy też o rozbudowie własnego eksperymentalnego centrum architektury pod Gdańskiem, gdzie młodzież i studenci pracują w dużej skali – zdobywają wiedzę i umiejętności podczas konstruowania form przestrzennych zbudowanych z przyjaznych środowisku materiałów w naturalnym krajobrazie. Czy uczymy architektury i architektury krajobrazu? Tak, ale przede wszystkim pomagamy odkrywać znaną przestrzeń na nowo. Uczymy większej wrażliwości i odpowiedzialności za otoczenie, wspólnie odkrywamy jego „genius loci”. Jesteśmy przekonani, że wszystkie elementy krajobrazu – i te naturalne i te stworzone przez człowieka mogą współistnieć w harmonii. Architektura jak żadna inna dziedzina – łączy wiele dyscyplin nauki i sztuki – a my pokazujemy to w praktyce.
Wspaniali ludzie, cudowna inicjatywa! Czego chcieć więcej? Tylko tego żeby takich ludzi jak Ania i Gary można było spotykać na każdym kroku!
Tekst Agnieszka Hubeny – Żukowska