Pochodząca z prerii i suchych lasów Ameryki Północnej jeżówka purpurowa – Echinacea purpurea, to nie tylko roślina lecznicza, ale także przepiękna bylina. Jeżówka już od kilku dobrych lat jest wielką gwiazdą światowych wystaw ogrodniczych. Jako mało wymagająca roślina podbiła także serca wielu polskich ogrodników i miłośników roślin. Wprawdzie w naszych ogrodach zadomowiła się głównie jej podstawowa forma o purpurowych kwiatach to jej kolorowe odmiany są atrakcyjne już nie tylko dla kolekcjonerów roślin. Jeżówki o pomarańczowych, czerwonych, białych i żółtych kwiatach można już kupić w lepszych sklepach ogrodniczych oraz u renomowanych szkółkarzy. Od zeszłego roku ja również uprawiam w swoim ogrodzie jeżówki i pomimo niesprzyjających warunków (mroźne kaszubskie zimy i kwaśna gleba) mogę powiedzieć, że mają się świetnie.
Jeżówki nie są trudne w uprawie. Wymagają stanowiska słonecznego i gleb ogrodowych, piaszczysto gliniastych o pH 6,5-7,2. Z pH poradziłam sobie wapnując glebę, jeżeli chodzi o temperatury to okazało się, że nawet 30 stopniowe mrozy nie uszkodziły żadnych roślin. Jeżówki nie wymagają żadnych specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Ze względu na swą wysokość mogą jedynie potrzebować podpór. Ja część moich pozostawiam tak jak są. Lubię, kiedy przewieszają się nad innymi roślinami. Inne podpieram gałązkami leszczyny, które wśród masy zielonych liści stają się prawie niewidoczne. Dlaczego jeżówki stały się tak modne i popularne? Jeżówki kwitną bardzo długo i obficie. Obecnie dostępne są na rynku różnorodne odmiany, które różnią się nie tylko kształtem i kolorem kwiatów, ale także szerokością i wielkością płatków oraz wysokością roślin.

Jeżówki są niezwykle cenne również, dlatego, że są atrakcyjne dla pszczół oraz motyli i kwitną od lata aż do jesieni. Nawet w chłodne już wrześniowe popołudnia miło popatrzeć na grupy motyli i pszczół odwiedzające jeżówkową rabatę.
Jeżówka doskonale nadaje się zarówno do ogrodów klasycznych, wiejskich, nasadzeń naturalistycznych jak i ogrodów w stylu nowoczesnym. Świetnie prezentuje się zarazem w dużych jednogatunkowych grupach jak i w nasadzeniach mieszanych przypominających łąkę kwietną. Jeżówki bardzo dobrze komponują się z innymi bylinami. A wraz z trawami ozdobnymi tworzą przepiękne rabaty jesienne. Ozdobne są nie tylko z kwiatów, ale także z koszyczków kwiatowych, które w ciągu zimy wyglądają bardzo atrakcyjnie. Dodatkowo stanowią pokarm dla drobnych ptaków.
Ze względu na różnorodność form i kolorów kwiatów jeżówkę można sadzić w różnych kompozycjach kolorystycznych. Jeżówka jest rośliną dość wysoką. Jej kwiatostany w zależności od odmiany osiągają od 60 do 150cm wysokości, dlatego najlepiej wyglądają posadzone po środku rabaty. Z przodu najlepiej umieścić niższe rośliny, na których jeżówki będą mogły się nieco wesprzeć. Do tego celu doskonale nadają się na przykład różne odmiany rozchodników. Z tyłu rabaty możemy posadzić trawy ozdobne, ich delikatne liście doskonale kontrastują z masywnymi kwiatami jeżówek. Dodatkowo stanowią wspaniałe tło kompozycji. Oto kilka przykładów różnorodnych rabat, w których prym wiodą jeżówki.
Kompozycja biała:
– rozchodnik okazały „Star Dust” Sedum spectabile
– jeżówka purpurowa ‚Fragrant Angel’ Echinacea purpurea
– drżączka średnia Briza media
– miskant chiński “Gracillimus” Miscanthus sinensis
– mikołajek olbrzymi “Silver Ghost” Eryngium giganteum

Kompozycja różowa
– rozchodnik okazały Sedum spectabile
– jeżówka „Quills and Trills” Echinacea
– liatria kosowa Liatris spicata
– perowskia “Superba” Perovskia
– sadziec konopiasty Eupatorium cannabinum

Kompozycja pomarańczowa

– dzielżan jesienny Helenium autumnale
– jeżówka ‚Sunset’ Echinacea
– trytoma „John Benary” Kniphofia
– miskant chiński “Gracillimus” Miscanthus sinensis
Tekst i fot. Agnieszka Hubeny – Żukowska